خداوند در سوره‌ی شُعراء با اشاره به روز قیامت، می‌فرماید:
«یَوْمَ لَا یَنْفَعُ مَالٌ وَ لَا بَنُونَ * إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ» (شعراء:۸۸و۸۹)
«روزی که هیچ مال و فرزندی سودی نمی‌رساند، مگر کسی که قلبی سلیم [*] به درگاه خداوند آورد.»
یکی از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) در مورد این دست‌آویز نجات‌بخش از ایشان سؤال کرده است…
…عَنِ الْمِنْقَرِیِّ عَنْ سُفْیَانَ بْنِ عُیَیْنَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»قَالَ: «الْقَلْبُ السَّلِیمُ الَّذِی یَلْقَى رَبَّهُ وَ لَیْسَ فِیهِ أَحَدٌ سِوَاهُ.» قَالَ: «وَ کُلُّ قَلْبٍ فِیهِ شِرْکٌ أَوْ شَکٌّ فَهُوَ سَاقِطٌ وَ إِنَّمَا أَرَادُوا الزُّهْدَ فِی الدُّنْیَا لِتَفْرُغَ قُلُوبُهُمْ لِلْآخِرَةِ.»
الکافی، ج۲، ص۱۶
از سُفیان بن عُیَینه نقل شده است:
از امام صادق (علیه‌السلام) در مورد این سخن خداوند (عزّوجلّ) سؤال کردم: «إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»؛ «مگر کسی که قلبی سلیم [*] به درگاه خداوند آورد.»
حضرت فرمودند:
«قلب سلیمی‌که درحالی پروردگارش را ملاقات می‌کند که هیچ‌کس جز خدا در آن نیست.»
همچنین فرمودند:
«و هر قلبی که در آن شرک یا شک باشد، سقوط‌یافته (بی‌ارزش) است.
آنان (که خداوند در این آیه به آن‌ها اشاره فرموده،) زهد در دنیا را فقط برای این پیش گرفته‌اند که قلب‌هایشان را برای آخرت (از غیر خدا) فارغ باشد.»
پاورقیـــــــــــــــــــــــــــــــــ
[*] «سلیم» بر وزن فعیل (صفت مشبهه) است و معنای «سلامت»ی است باثبات از هر عیب و نقصی.